سلام.من فکر میکنم بعضی از خانمها خیلی ضعیف هستیم وبخشش ما کمه.من دوران عقد هستم و شوهرم را بابت ترک انفاق 16ماه فرستادم زندان که چند روز قبل این 16 ماه تموم شد تو این 16 ماه چند بار ازم خواست که رضایت بدم ولی این کارو نکردم و حتی حکم جلب مهریه رو هم گذاشتم رو پروندش که بیشتر تو زندان بمونه ولی با دادخواست تعدیل آزاد شد و همه مهریمو داد.با همه نامردی که در حقش کردم فقط یک بار پیام دادم و بهش گفتم برام یک خاستگار اومده خیلی دوسش دارم طلاق میخام .نگذاشت و نه برداشت گفت چشم .دیگه هیچ شرطی نذاشت نگفت که مهریه رو پس بده و به فکر انتقام هم نبود فقط گفت چشم در حالی که خیلی راحت میتونست تا مدت خیلی زیاد به خاطر حق طلاقش عذابم بده چون 3بار دادخواست طلاق دادم زمانی که تو زندان بود رد شد .خیلی از خودم بدم میاد و متنفرم .خدایی دیگه به هیچ مردی فکر نمیکنم جزء همین شوهرم که واقعا مرده.درسته که مشکل داشتیم ولی راه های بهتری هست برای حلش نه انتقام و اذیت کردن همدیگر.اونایی که به نیت زندان انداختن شکایت ترک انفاق کردند این کارو نکنند من کردم پشیمون شدم.