سلام .من خانمم حدود ۴ماه پیش با همراهی مادرش منزل مشترک را ترک نموده و من بلافاصله برایش اظهار نامه تمکین فرستادم و بعد از گذشت ۲۰ روز جهت حل مشکل وارد خونه یکی یکی از بستگان ایشون شدیم و در آنجا در حضور بستگان خود شروع به توهین و فحاشی نمود و من نیز عصبانی شده و شیئی را به طرف او پرتاب نموده ام و دندانش شکست.اکنون نیز در جلسه تمکین دادگاه ایشان اعلام کرده که امنیت جانی ندارد و از بنده بابت ضرب و جرح شکایت نموده و قاضی دادگاه به آن پرونده استناد نموده و هنوز رای صادر نکرده اند و منم لایحه داده ام که تاریخ آن حادثه ۲۰ روز بعد از ترک منزل مشترک بوده و حادثه در منزل فامیل ایشان اتفاق افتاده و تا الان نیز چندین دفعه ریش سفید و بزرگان و چند تا اظهارنامه را جهت بازگشت ایشان به منزل مشترک فرستاده ام اما ایشان مراجعه نکرده اند. لازم به ذکر است دارای یک فرزند نیز میباشیم. حالا بنظر شما تکلیف چی میشه؟؟؟

با سلام. دادگاه مزبور در صدد رسیدگی به این موضوع است که اولاً آیا همسر شما منزل مشترک را ترک کرده است یا خیر، و ثانیاً، اگر منزل را ترک کرده است، آیا ترک منزل توسط او موجه بوده است یا نه. بنظر می‌رسد اگرچه شما می‌توانید جزء اول را اثبات نموده و قاضی را به این اقناع برسانید که همسر شما منزل را ترک کرده است، اما در مورد جزء دوم، دلیلی به دست طرف مقابل داده‌اید که می‌تواند با استفاده از آن، عدم حضور خود در منزل و عدم تمکین را توجیه نماید. با این حال، این دلیل نیز باید در کنار سایر اسناد و مدارک پرونده بررسی شده و ممکن است با توجه به جمیع ادله، قاضی به این نظر برسد که نشوز بدون دلیل موجه بوده و حکم به تمکین بدهد. جهت روشن شدن ذهن شما، نمونه رایی به نقل از پژوهشگاه قوه قضائیه ارائه می‌گردد که در پرونده‌ای مشابه شما صادر شده و توسط شما قابل استفاده است:

* رای بدوی:
«در خصوص دادخواست تقدیمی خواهان آقای (ع. م.) فرزند (م. ر.) با وکالت آقای (ر. الف.) به طرفیت خوانده، خانم (م. الف. م.) فرزند (ع. الف.) به خواسته الزام خوانده به تمکین در انجام وظایف زندگی مشترک با توجه به اوراق و محتویات پرونده از جمله مفاد دادخواست تقدیمی تصویر مصدق سند نکاح‌نامه رسمی به شماره 6221 صادره از دفتر ازدواج شماره 171 حوزه ثبتی تهران، وجود علقه زوجیت بین طرفین به سبب عقد نکاح دائم محرز می‌باشد و زوجه عدم تمکین از شوهرش را ایراد ضرب و شتم شوهرش نسبت به وی و عدم امنیت توجیه نموده است، لیکن برای اثبات ادعایش به دادنامه شماره 46 مورخ 30/1/1391 موضوع پرونده کلاسه 91/162/1069، که زوج به اتهام ایراد ضرب عمدی بدنی نسبت به زوجه به پرداخت دیه محکوم گردید، با عنایت به اینکه زوجه جهت عدم تمکین خود، عذر موجه خود را اعلام داشته، لذا دادگاه دعوی خواهان را غیر وارد تشخیص و مستنداً به ماده 1115 از قانون مدنی، حکم به رد دعوی خواهان صادر و اعلام می‌گردد و به زوجه اجازه داده می‌شود تا رفع مظنه ضرر بدنی و جسمی مسکن علی‌حده‌ای اختیار نماید. رأی صادره حضوری محسوب، ظرف مدت 20روز از تاریخ ابلاغ، قابل تجدیدنظر در محاکم تجدیدنظر استان تهران می‌باشد.»
رئیس شعبهٔ 265 دادگاه خانواده تهران - فـراهـانـی


* رای دادگاه تجدید نظر:
«درخصوص دادخواست تجدیدنظرخواهی (ع. م.) با وکالت (ر. الف.) به طرفیت (م. الف. م.) نسبت به دادنامه 00528 مورخ 11/4/1391 در پرونده کلاسه 01263 صادره ازشعبهٔ 265 دادگاه خانواده تهران که به موجب آن دعوی تجدیدنظرخواه (خواهان) را به استناد ماده 1115 قانون مدنی، حکم به رد دعوی صادرگردیده است، وکیل تجدیدنظرخواه اظهار داشت یک برخورد کوچک و ناچیز، که عرفاً و عادتاً قابل اغماض است، نمی‌تواند از مصادیق ماده 1115 قانون مدنی باشد و پس از دو سال زندگی مشترک، هیچ گونه سوء رفتاری از جانب موکل رخ نداده است و اینچنین درگیری کوچکی نمی‌تواند مناط و دلیل سوء رفتار تلقی گردد، تجدیدنظرخوانده اظهار داشت از اعمال و رفتار زوجه و ایراد ضرب و جرح، تمامی همسایه‌ها باخبر می‌باشند و چندین پرونده در کلانتری باغ فیض مطرح بوده است، نظر به اینکه آنچه در پرونده امر مضبوط می‌باشد، گواهی پزشکی قانونی کبودی بازوی چپ را قید نموده است که دیه به میزان سه دهم درصد صادرگردیده و اینکه دلیل دیگری مبنی بر درگیری مستمر و یا چندبار ایراد ضرب تحقق یافته باشد، در پرونده امر مشهود نمی‌باشد و اینکه آنچه مستنبط از ماده 1115 قانون مدنی می‌باشد، بودن زن با شوهر و در یک منزل، متضمن خوف ضرر بدنی یا مالی یا شرافتی برای زن می‌باشد، عرف یک بار درگیری که منتهی به کبودی در بازوی چپ شود، از مصادیق متضمن خوف ضرر بدنی تلقی نمی‌گردد. علی‌هذا اعتراض تجدیدنظرخواهی وارد دانسته به استناد ماده 358 قانون آیین دادرسی مدنی، ضمن نقض دادنامه فوق‌الذکر به استناد ماده 1114 قانون مدنی، زن باید در منزلی که شوهر تعیین می‌کند سکنی نماید و طبق ماده 1102 قانون مدنی، همین که نکاح به طور صحت واقع شد، روابط زوجیت بین طرفین موجود و حقوق و تکالیف زوجین در مقابل همدیگر برقرار می‌شود و یکی از وظایف زوجه تمکین از زوج می‌باشد، لذا ضمن وارد تشخیص دادن خواستهٔ خواهان بدوی حکم به الزام زوجه به تمکین از زوج صادر و اعلام می‌نماید. رأی صادره قطعی است.»
رئیس شعبهٔ 40 دادگاه تجدیدنظر استان تهران - مستشار دادگاه
خالقی - نجفی سواد رودباری