در مطالب پیشین به طور مختصر با علامت های تجاری (علامت تجاری) به عنوان یکی از مصادیق مالکیت فکری آشنا شده و متوجه شدید که چرا باید به ثبت علائم تجاری پرداخته و عدم ثبت آن چطور می تواند بار ما خطرساز شود. در سلسله یادداشت های آشنایی با علائم تجاری، در این یادداشت به بررسی شرایط حمایت حقوقی از علائم تجاری خواهیم پرداخت. سلسه یادداشت های مزبور به افرادی که در حال راه اندازی استارتاپ ها هستند کمک می کند بهترین عملکرد را در حفظ حقوق کسب و کار خود در این زمینه داشته باشند.
قانون، به طور کلی، از صاحب علامتی تجاری که دارای دو ویژگی «تمایز» و «تقدم» باشد، حمایت به عمل می آورد.
- یک علامت «متمایز» علامتی است که بتواند محصولات یک کمپانی را از محصولات مشابه دیگر که یک کمپانی دیگر تولید کرده، جدا کند و تمایز بخشد.
- ویژگی «تقدم»در یکی از این دو حالت محقق می شود: یکی در حالتی که شخصی اولین استفاده کننده از یک علامت تجاری در یک بازار مرتبط باشد و حالت دیگر این که شخص از همان آغاز و پیش از به کار گیری علامت تجاری در بازار، آن را ثبت کند و نام آن شخص به عنوان صاحب آن علامت تجاری در مدارک ثبتی بیاید.
دادگاه از مالک علائم تجاری دارای ویژگی های بالا، در مقابل اشخاصی که علامت یکسان یا مشابهی با آن را استفاده می کنند، حمایت می کند.
در ادامه،دو ویژگی «تمایز» و «تقدم» را برای شما بیشتر توضیح خواهیم داد.
شرط اول – تمایزبخشی علامت های تجاری
حقوق آن دسته از علامت های تجاری را موضوع حمایت خود قرار می دهد که متمایز باشند. به طور کلی، هرچه یک علامت تجاری متمایزتر باشد، حمایت حقوقی بهتری از آن ممکن می شود. اما چرا حقوق به مساله تمایز بها می دهد؟ پاسخ این است که حقوق تلاش می کند میان حمایت از حق صاحب علامت تجاری از یک سو و آزادی استفاده از زبان و واژگان برای سایر افراد از سوی دیگر تعادل ایجاد کند.برای اینکه بدانید چطور یک علامت تجاری برای محصول خود برگزینید و یا اینکه علامت تجاری کنونی شما تا چه حد تحت حمایت حقوقی قرار می گیرد، لازم است ابتدا درباره این صحبت کنیم که اساسا چه چیزی یک علامت را کمتر یا بیشتر متمایز می کند یا به بیان بهتر، چه عاملی یک علامت تجاری را به یک علامت قوی یا برعکس، ضعیف و سست (از نقطه نظر حقوقی) تبدیل می کند.
انواع تمایز در لوگو
در حقوقِ علامت های تجاری، دو نوع تمایز مورد شناسایی قرار گرفته است.
تقدم نوع اول , تمایز ذاتی :
دسته نخست بر پایه «تمایز ذاتی» است و به معنای استفاده از برند هایی است که شامل واژه ها یا نماد هایی باشند که وقتی در مورد نوع خاصی از محصولات به کار می روند، متمایز به نظر آیند یا به گوش برسند. مثلا “اپل” (به معنای سیب در زبان انگلیسی) هنگامی که در مورد کامپیوتر، دستگاه پخش موسیقی یا نرم افزار به کار رود، متمایز محسوب می شود گرچه اگر مثلا در مورد کیک یا مربا به کار رود واژه ای عمومی و کلی است و دیگر ویژگی تمایز را ندارد.
تقدم نوع دوم , برپایه معنای ثانویه :
نوع دوم تمایز، بر پایه معنای ثانویه است که مرتبط می شود با قدرتی که یک علامت تجاری با شناخته شدن از سوی مشتریان کسب می کند. این معنای ثانویه با عنوان «تمایز اندوخته/کسب شده» نیز شناخته می شود. یک حساب تخمینی و عرفی که معمولا در حقوق وجود دارد این است که پنج سال استفاده مداوم از یک علامت تجاری، نشانه‌ی این است که می توان آن علامت را دارای تمایز ثانویه پنداشت. البته استثنا ها همیشه وجود دارند؛ در عصر کنونی که به حق عصر سلطه رسانه های جمعی است، این شناخته شدن از سوی مشتریان می تواند حتی در طی چند هفته با تبلیغات فشرده و به کارگیری روابط عمومی محقق شود. “ویندوز” مثال خوبی است برای تمایز نوع دوم؛ واژه ای که تکرار و استفاده اش در دنیای نرم افزار، تمایز اندوخته را برایش حاصل کرده است. زمانی واژه ویندوز صرفا برای اشاره به صفحه نمایش یا قسمتی از آن که محتوا بر رویش نمایش داده می شود به کار می رفت؛ در حالی که اکنون به صورت متمایز، در ارتباط با محصولات سیستم عامل مایکروسافت مورد استفاده قرار می گیرد.
تقدم، شرط ثبت علامت تجاری
برای دیدن تقدم، شرط ثبت علامت تجاری روی لینک کلیک کنید.
ترجمه و تلخیص از کتاب:
The IT/Digital Legal Companion by Gene K. Landy & Amy Mastrobattista
[maxbutton id=”15″ url=”https://dadpardaz.com/blog/legal-advice/” text=”مشاوره تلفنی حقوقی با وکیل” ]
[maxbutton id=”5″ text=”مشاوره حقوقی آنلاین رایگان” ] [maxbutton id=”6″ url=”https://dadpardaz.com/lawyers” text=” وکیل متخصص” ]
